Výzkum: souvisí nízká variabilita srdeční frekvence s emoční dysregulací?
Lees deze nieuwe onderzoekspublicatie van Cattaneo et al. (2021) die polyvagale theorie en het neuroviscerale integratiemodel bespreekt om beter te begrijpen hoe hartslagvariabiliteit (HRV) zich verhoudt tot emotionele ontregeling,
cognitieve prestaties en psychopathologische aandoeningen.
Autoři uvádějí několik studií, které potvrzují závěry doktora Porgese a dalších vědců o obousměrném vztahu mezi srdcem a myslí.
De studie onderzoekt de relatie tussen hartslagvariabiliteit (HRV), emotionele dysregulatie, psychopathologische dimensies en prefrontale disfuncties. De studie baseert zich op de Polyvagale Theorie en het Neuroviscerale Integratiemodel
om de complexe interacties tussen het autonome zenuwstelsel, emotionele regulatie, cognitieve functies en psychopathologie te begrijpen.
Klíčové body:
1. Variabilita srdeční frekvence (HRV): HRV is een maat voor de variatie in tijd tussen hartslagen en wordt gezien als een indicator van autonome zenuwstelselactiviteit. Lage HRV wordt geassocieerd met slechtere emotionele
en cognitieve functies en diverse psychopathologische aandoeningen.
2. Polyvagální teorie a model neuroviscerální integrace: Deze theorieën bieden een raamwerk voor het begrijpen van de relatie tussen het autonome zenuwstelsel en gedrag. Ze benadrukken het belang van vagale activiteit
(gemeten via HRV) voor emotionele regulatie en sociale communicatie.
3. Regulace emocí: Hoge HRV is gekoppeld aan betere emotionele regulatie en coping strategieën, terwijl lage HRV geassocieerd wordt met emotionele disregulatie, zichtbaar in gedragingen gekenmerkt door angst
en rigide aandachtsprocessen.
4. Psychopatologie: Nízká HRV je považována za možné vysvětlení několika duševních poruch, včetně úzkostných poruch, panické poruchy, schizofrenie a hraniční poruchy osobnosti.
5. Neuropsychologické funkce a prefrontální kůra: Er bestaat een verband tussen HRV en prefrontale hersenfuncties. Hoge HRV wordt geassocieerd met betere prefrontale prestaties en cognitieve functies, waaronder
aandacht en executieve functies.
6. Důsledky pro léčbu a výzkum: De bevindingen suggereren dat HRV kan dienen als een biomarker voor emotionele en cognitieve dysfuncties en psychopathologie. Dit heeft implicaties voor zowel klinische
praktijken als toekomstig onderzoek.
Otázky ke zvážení:
1. Jak mohou intervence zaměřené na zlepšení HRV přispět k lepší regulaci emocí a snížení psychopatologických symptomů?
2. Jakým způsobem mohou budoucí studie dále zkoumat vztah mezi HRV a specifickými psychopatologickými stavy?
3. Jak lze poznatky o vztahu mezi HRV a prefrontálními funkcemi využít v neuropsychologické rehabilitaci a terapii?
