Forskning: Er lav hjertefrekvensvariabilitet forbundet med følelsesmæssig dysregulering?
Lees deze nieuwe onderzoekspublicatie van Cattaneo et al. (2021) die polyvagale theorie en het neuroviscerale integratiemodel bespreekt om beter te begrijpen hoe hartslagvariabiliteit (HRV) zich verhoudt tot emotionele ontregeling,
cognitieve prestaties en psychopathologische aandoeningen.
Forfatterne identificerer flere undersøgelser, der understøtter Dr. Porges' og andre forskeres resultater om det tosidede forhold mellem hjerte og sind.
De studie onderzoekt de relatie tussen hartslagvariabiliteit (HRV), emotionele dysregulatie, psychopathologische dimensies en prefrontale disfuncties. De studie baseert zich op de Polyvagale Theorie en het Neuroviscerale Integratiemodel
om de complexe interacties tussen het autonome zenuwstelsel, emotionele regulatie, cognitieve functies en psychopathologie te begrijpen.
De vigtigste punkter:
1. Hjertefrekvensvariabilitet (HRV): HRV is een maat voor de variatie in tijd tussen hartslagen en wordt gezien als een indicator van autonome zenuwstelselactiviteit. Lage HRV wordt geassocieerd met slechtere emotionele
en cognitieve functies en diverse psychopathologische aandoeningen.
2. Polyvagal teori og neurovisceral integrationsmodel: Deze theorieën bieden een raamwerk voor het begrijpen van de relatie tussen het autonome zenuwstelsel en gedrag. Ze benadrukken het belang van vagale activiteit
(gemeten via HRV) voor emotionele regulatie en sociale communicatie.
3. Følelsesmæssig regulering: Hoge HRV is gekoppeld aan betere emotionele regulatie en coping strategieën, terwijl lage HRV geassocieerd wordt met emotionele disregulatie, zichtbaar in gedragingen gekenmerkt door angst
en rigide aandachtsprocessen.
4. Psykopatologi: Lav HRV anses for at være en mulig forklaring på flere psykiske lidelser, herunder angstlidelser, panikangst, skizofreni og borderline-personlighedsforstyrrelse.
5. Neuropsykologiske funktioner og præfrontal cortex: Er bestaat een verband tussen HRV en prefrontale hersenfuncties. Hoge HRV wordt geassocieerd met betere prefrontale prestaties en cognitieve functies, waaronder
aandacht en executieve functies.
6. Konsekvenser for behandling og forskning: De bevindingen suggereren dat HRV kan dienen als een biomarker voor emotionele en cognitieve dysfuncties en psychopathologie. Dit heeft implicaties voor zowel klinische
praktijken als toekomstig onderzoek.
Spørgsmål til overvejelse:
1. Hvordan kan interventioner, der har til formål at forbedre HRV, bidrage til bedre følelsesmæssig regulering og reducere psykopatologiske symptomer?
2. På hvilke måder kan fremtidige studier yderligere udforske forholdet mellem HRV og specifikke psykopatologiske tilstande?
3. Hvordan kan viden om forholdet mellem HRV og præfrontale funktioner anvendes i neuropsykologisk rehabilitering og terapi?
