Исследование: связана ли низкая вариабельность сердечного ритма с эмоциональной дисрегуляцией?
Lees deze nieuwe onderzoekspublicatie van Cattaneo et al. (2021) die polyvagale theorie en het neuroviscerale integratiemodel bespreekt om beter te begrijpen hoe hartslagvariabiliteit (HRV) zich verhoudt tot emotionele ontregeling,
cognitieve prestaties en psychopathologische aandoeningen.
Авторы приводят несколько исследований, подтверждающих выводы доктора Поргеса и других исследователей о двунаправленной связи между сердцем и разумом.
De studie onderzoekt de relatie tussen hartslagvariabiliteit (HRV), emotionele dysregulatie, psychopathologische dimensies en prefrontale disfuncties. De studie baseert zich op de Polyvagale Theorie en het Neuroviscerale Integratiemodel
om de complexe interacties tussen het autonome zenuwstelsel, emotionele regulatie, cognitieve functies en psychopathologie te begrijpen.
Ключевые моменты:
1. Вариабельность сердечного ритма (ВСР): HRV is een maat voor de variatie in tijd tussen hartslagen en wordt gezien als een indicator van autonome zenuwstelselactiviteit. Lage HRV wordt geassocieerd met slechtere emotionele
en cognitieve functies en diverse psychopathologische aandoeningen.
2. Поливагальная теория и модель нейровисцеральной интеграции: Deze theorieën bieden een raamwerk voor het begrijpen van de relatie tussen het autonome zenuwstelsel en gedrag. Ze benadrukken het belang van vagale activiteit
(gemeten via HRV) voor emotionele regulatie en sociale communicatie.
3. Эмоциональная регуляция: Hoge HRV is gekoppeld aan betere emotionele regulatie en coping strategieën, terwijl lage HRV geassocieerd wordt met emotionele disregulatie, zichtbaar in gedragingen gekenmerkt door angst
en rigide aandachtsprocessen.
4. Психопатология: Низкий уровень ВСР считается возможным объяснением нескольких психических расстройств, включая тревожные расстройства, паническое расстройство, шизофрению и пограничное расстройство личности.
5. Нейропсихологические функции и префронтальная кора: Er bestaat een verband tussen HRV en prefrontale hersenfuncties. Hoge HRV wordt geassocieerd met betere prefrontale prestaties en cognitieve functies, waaronder
aandacht en executieve functies.
6. Последствия для лечения и исследований: De bevindingen suggereren dat HRV kan dienen als een biomarker voor emotionele en cognitieve dysfuncties en psychopathologie. Dit heeft implicaties voor zowel klinische
praktijken als toekomstig onderzoek.
Вопросы для рассмотрения:
1. Как вмешательства, направленные на улучшение ВСР, могут способствовать улучшению эмоциональной регуляции и уменьшению психопатологических симптомов?
2. Каким образом будущие исследования могут продолжить изучение взаимосвязи между ВСР и конкретными психопатологическими состояниями?
3. Как знания о взаимосвязи ВСР и префронтальных функций могут быть использованы в нейропсихологической реабилитации и терапии?
