Raziskava: ali je nizka variabilnost srčnega utripa povezana s čustveno disregulacijo?
Lees deze nieuwe onderzoekspublicatie van Cattaneo et al. (2021) die polyvagale theorie en het neuroviscerale integratiemodel bespreekt om beter te begrijpen hoe hartslagvariabiliteit (HRV) zich verhoudt tot emotionele ontregeling,
cognitieve prestaties en psychopathologische aandoeningen.
Avtorji navajajo več študij, ki potrjujejo ugotovitve doktorja Porgesa in drugih raziskovalcev o dvosmernem odnosu med srcem in umom.
De studie onderzoekt de relatie tussen hartslagvariabiliteit (HRV), emotionele dysregulatie, psychopathologische dimensies en prefrontale disfuncties. De studie baseert zich op de Polyvagale Theorie en het Neuroviscerale Integratiemodel
om de complexe interacties tussen het autonome zenuwstelsel, emotionele regulatie, cognitieve functies en psychopathologie te begrijpen.
Ključne točke:
1. Variabilnost srčnega utripa (HRV): HRV is een maat voor de variatie in tijd tussen hartslagen en wordt gezien als een indicator van autonome zenuwstelselactiviteit. Lage HRV wordt geassocieerd met slechtere emotionele
en cognitieve functies en diverse psychopathologische aandoeningen.
2. Polivagalna teorija in model nevrovisceralne integracije: Deze theorieën bieden een raamwerk voor het begrijpen van de relatie tussen het autonome zenuwstelsel en gedrag. Ze benadrukken het belang van vagale activiteit
(gemeten via HRV) voor emotionele regulatie en sociale communicatie.
3. Regulacija čustev: Hoge HRV is gekoppeld aan betere emotionele regulatie en coping strategieën, terwijl lage HRV geassocieerd wordt met emotionele disregulatie, zichtbaar in gedragingen gekenmerkt door angst
en rigide aandachtsprocessen.
4. Psihopatologija: Nizka raven HRV velja za možno razlago več duševnih motenj, vključno z anksioznimi motnjami, panično motnjo, shizofrenijo in mejno osebnostno motnjo.
5. Nevropsihološke funkcije in prefrontalni korteks: Er bestaat een verband tussen HRV en prefrontale hersenfuncties. Hoge HRV wordt geassocieerd met betere prefrontale prestaties en cognitieve functies, waaronder
aandacht en executieve functies.
6. Posledice za zdravljenje in raziskave: De bevindingen suggereren dat HRV kan dienen als een biomarker voor emotionele en cognitieve dysfuncties en psychopathologie. Dit heeft implicaties voor zowel klinische
praktijken als toekomstig onderzoek.
Vprašanja za razmislek:
1. Kako lahko ukrepi za izboljšanje HRV prispevajo k boljši čustveni regulaciji in zmanjšanju psihopatoloških simptomov?
2. Na kakšen način lahko prihodnje študije dodatno raziskujejo povezavo med HRV in posebnimi psihopatološkimi stanji?
3. Kako lahko znanje o odnosu med HRV in prefrontalnimi funkcijami uporabimo pri nevropsihološki rehabilitaciji in terapiji?
